Nie da się ukryć, że turystykę w Paragwaju bardzo łatwo ująć w pewne ramy. Kraj ten nie ma dostępu do morza, a zatem leżenie na plażach nie wchodzi w grę. Turyści przyjeżdżający do tego kraju muszą mieć zatem zupełnie inne cele. A jakie? Bardzo proste. Pomijając tych, których do Paragwaju przyciągają cele biznesowe pozostali po prostu przyjeżdżają zwiedzać. A trzeba przyznać, że jest co zwiedzać. Przede wszystkim trzeba powiedzieć, że ci turyści, którzy chcą zwiedzać zabytki, odwiedzają jedynie stolicę Paragwaju, czyli miasto Asuncion. Jedynie tam bowiem możemy mówić o jakichkolwiek ciekawych zabytkach. W każdym innym miejscu Paragwaju turyści po prostu podziwiają piękną przyrodę. Ba, słowo piękną chyba nie pasuje tutaj idealnie. Przyroda Paragwaju jest bowiem cudowna i zachwycająca. Przede wszystkim spotykamy tutaj nieskażoną działalnością człowieka przyrodę, nagromadzoną w dużej ilości w parkach narodowych. Poza tym ogromne ilości malowniczych wodospadów, przy których można stać całymi godzinami. O każdej porze dnia dają one bowiem całkiem odmienny i zarazem niezwykły spektakl barw, odgłosów i cudownych wrażeń. Kto nie boi się wody, może również zdecydować się podziwiać ten przepiękny kraj z perspektywy spływu rzeką Paragwaj. Niewątpliwie można więc przeżyć tutaj przygodę życia. W żadnym innym kraju na tak niezwykłe atrakcje nie możemy liczyć.

W Paragwaju będącego miejscem kolonii hiszpańskich, nie trudno się domyślić, iż obok języka Indian Guarani funkcjonuje tu coraz bardziej powszechny na świecie język hiszpański. Jest on językiem urzędowym, więc zapuszczając się w tamte rejony warto przybliżyć sobie jego strukturę. By przywitać Paragwajczyka o wczesnej porze dnia wystarczy powiedzieć- Buenos Dias. Gdy jednak mija pora śniadań i rozbudzania po długiej i męczącej nocy stosuje się zwrot-Buenos tardes. Jednak samym przywitaniem do niczego się nie dojdzie( nie każdy wnioskuje z bezmyślnych gestów). Dla Polaka bez wątpienia przydatne okaże się me he perdido, czyli zgubiłem się. Soy Polaco, chyba nie trzeba tłumaczyć. Określa się w ten sposób skąd się pochodzi. W tym wypadku- z Polski. Gdy z hiszpańskim jest jednak słabo, warto wiedzieć jak zapytać się o inne języki. Przykładowo Habla Ingles, jest zapytaniem o znajomość języka angielskiego. Gdy nie zrozumie się co dany osobnik miał nam do przekazania zawsze można poprosić go, by powtórzył, czyli zadać pytanie: Puedes repedir albo Repite, por favor. Zawsze też( na wypadek, gdyby za przewodnika robił gwałciciel czy psychopata)warto tez zapytać się jaki jest właściwie cel jego wędrówki, czyli A donde vas? Warto dodać tu na końcu słowo senor, gdyż ktoś może uznać to za niegrzeczne, a wręcz wulgarne.

Na granicy argentyńsko-brazylijskiej i kilka kilometrów od granicy Paragwaju istnieje zjawisko przyrodnicze zaliczone w 2011 roku do siedmiu naturalnych cudów świata. Są to wodospady Iguacu, które powstały w miejscu , gdzie rzeka dociera do skraju płaskowyżu. Tworzy je 275 kaskad o wysokości 75 metrów rozciągniętych na przestrzeni trzech kilometrów. Cały kompleks przyrodniczy wpisany jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO i chroniony prawnie jako Park Narodowy Iguacu. Dotrzeć do niego można od strony brazylijskiej, argentyńskiej, istnieje też dojazd z Paragwaju. Spadające z dużej wysokości wody tworzą prawdziwy teatr przyrody, wzbogacony o efekty dźwiękowe łoskotu rozbijających się o skały strumieni. Całość otaczają dziesiątki tęcz zmieniających się i przenikających w wodnych chmurach. Wodospady podziwiać można ze specjalnie przygotowanych ścieżek i kładek poprowadzonych tuż nad spiętrzona wodą. Turyści mogą wypożyczyć nieprzemakalne okrycia , ponieważ na szlaki turystyczne dociera rozpryskująca się woda. Park Narodowy szczyci się również bogactwem flory i fauny. Na wytyczonych szlakach lub obok nich spotyka się egzotyczne, nie wykazujące lęku zwierzęta, z małpami na czele. Szczęśliwcy mogą nawet liczyć na spotkanie z kapibarą. Trochę mniej pozytywne emocje wzbudzają również obecne na ścieżkach dla turystów gatunki pająków i węży.

Brazylia, Boliwia i Paragwaj mają wspólny obszar, nazywany bagnami Pantanal, który jest miejscem niezwykle atrakcyjnym pod względem występującej tam fauny i flory. Jednak ze względu na charakter tego miejsca, lepiej odwiedzić je pod opieką miejscowego przewodnika, dobrze znającego te tereny. Kraina Pantanal zajmuje dwieście tysięcy kilometrów kwadratowych, jest prawdziwym rajem dla mieszkających tu zwierząt. Gdy przed wiekami dotarli tu Europejczycy, początkowo uznali że Pantanal to śródziemne morze – przepływająca tędy rzeka Paragwaj w pewnych okresach roku wylewa, zamieniając cały obszar w jeziora, mokradła, bagna. Ten rajski teren nie jest prawnie chroniony, a byłoby ogromną szkodą dla ludzkości narażenie go na zagładę. Żyją tu kajmany, aligatory, anakondy, piranie, pumy, oceloty, wydry, jaguary, mrówkojady i cała masa ptaków wodnych jak czaple, ibisy, nandu i żabiry, które polują nawet na kajmany. Kolorytu dodają stada papug i wielobarwnych motyli. Na tych terenach mieszkają także zwierzęta lubiące bagniste tereny, jak tapiry, pekari, kapibary. Można tu spotkać pasterzy bydła, tzw. pantaneiros, którzy wypasają tu tysiące sztuk bydła, przeganiając je codziennie w inny rejon. Każde stado znajduje się pod opieką kilku osób, które potrafią żyć w takich dzikich warunkach, oraz wiedzą jak chronić swoje zwierzęta.

Paragwaj jest jednym z najmniej znanych krajów Ameryki Południowej. Jednak jego piękno, jego bujna flora i fauna, rajskie krajobrazy zyskują coraz więcej zwolenników, szczególnie tych lubiących bezkresne, puste tereny, obcowanie z naturą i jak najmniej napotkanych turystów po drodze. Od niedawna rozbudowywana jest tu infrastruktura drogowa, przez co poruszanie się po kraju jest łatwiejsze. Coraz większa ilość turystów zaczyna też traktować Paragwaj, jako docelowe miejsce wakacyjne, a nie jak przeważnie kraj przejazdowy po Ameryce Południowej. Nie ma tu zbyt wiele zabytków, ale naturalne tereny przyrodnicze z pewnością pozwolą na rozwinięcie mocnej ekoturystyki. W Paragwaju są dwa większe i kilka małych, lokalnych lotnisk. Chociaż Paragwaj nie posiada dostępu do morza, żegluga śródlądowa jest dość dobrze rozwinięta. Po głównej rzece Paragwaj kursują promy, statki – dwa największe porty rzeczne to Asunción i Concepción. Na podróż koleją, póki co, turyści nie mogą liczyć – w kraju są dwie linie kolejowe, stanowiące bardziej atrakcje turystyczną niż prawdziwą kolej. Zdecydowanie lepiej jest zorganizowany transport autobusowy. Podróże autokarami są dość tanie, dlatego warte polecenia. Są jednak inne niebezpieczeństwa – gdy nadchodzi pora deszczowa, wiele dróg może się zamienić w błotniste potoki i wtedy trzeba czekać na sprzyjające warunki i dalszą podróż, nawet kilka dni. W dużych miastach, bez problemu można korzystać z komunikacji miejskiej lub taksówek.