Category Archives: Paragwaj
Ruiny misji jezuickich w Trynidad
Jedną z głównych atrakcji turystycznych Paragwaju są ruiny misji jezuickich, które zwiedzać można w miejscowości Trynidad. Jako jedne z najlepiej zachowanych tego typu zabudowań na świecie, ruiny te zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Oznacza to, że są pod specjalną ochroną. Dla turystów oznacza to także, że jest to miejsce, którego w Paragwaju po prostu nie sposób ominąć. Misje te, jak sama nazwa wskazuje, zostały założone przez przybywających tutaj duchownych, których celem było przede wszystkim nawracanie miejscowych Indian na wiarę katolicką. Trudu tego podjął się oczywiście zakon jezuitów, którego głównym celem jest właśnie krzewienie wiary na całym świecie. Jak wiadomo misjonarze nie koncentrowali się tylko na tym, by nawracać miejscową ludność na wiarę katolicką, ale także by ją edukować. Dlatego oprócz zabudowań świątynnych, które stanowią główny punkt całej misji, znaleźć tutaj można pozostałości po zabudowaniach klasztornych, w tym przede wszystkim budynkach gospodarczych oraz miejscu, w którym mnisi mieszkali na co dzień. Dodatkowo na terenie misji znajdowała się szkoła oraz szpital. Dzięki temu miejsca te mogły w zupełności spełniać swoją rolę jako ośrodków religijnych i edukacyjnych. Dotarcie tu nie powinno stanowić problemów, samo zwiedzanie również nie kosztuje majątku, dlatego warto się tutaj wybrać podczas swojej podróży do Paragwaju.
Paragwaj, wciąż nie odkryty przez turystów raj
Terytorium, na którym leży Paragwaj, należy do rozlewiska Atlantyku. Przez kraj przepływają rzeki Paragwaj, oraz Parana, która wyznacza granicę z Argentyna i Brazylią. Paragwaj nie ma dostępu do oceanu, ale dzięki rozlewiskom rzeki, tworzy w środkowej części tereny bagniste, mokradła, ogromne rozlewiska, które sprzyjają bujnemu rozwojowi roślinności i są miejscem do życia dla wielu zagrożonych i chronionych gatunków zwierząt. Paragwaj to kraj głównie mający dochody z hodowli bydła, uprawy bawełny, trzciny cukrowej. To stąd pochodzi yerba mate, napój z rosnącego tu ostrokrzewu. Na wschodzie kraju występuje głównie roślinność podzwrotnikowa, wiecznie zielone lasy, przechodząca stopniowo w sawanny. Im bliżej południa, tym więcej terenów sawanny zalewowej, lasów palmowych, a jeszcze niżej kolczaste zarośla i kaktusy. W dolinach rzek, ze względu na tereny zalewowe występuje roślinność bagienna. Najbardziej możliwym kierunkiem turystyki w Paragwaju jest ekoturystyka – zróżnicowane tereny, piękne krajobrazy, puste, nie zaludnione przestrzenie i bogactwo flory i fauny mogą zachęcić najbardziej wybrednych obieżyświatów. W Paragwaju, oprócz budownictwa kolonialnego i pozostałości po misjach jezuitów nie znajdziemy znaczących zabytków, ale warto zobaczyć większe miasta, choćby po to, aby spróbować smacznej kuchni paragwajskiej i poczuć klimat Ameryki Południowej.
Kuchnia paragwajska
Niemożliwością jest by odwiedzić wybrany kraj i nie zasmakować specjałów, jakie tam się jada. Podczas gdy w Polsce, serwuje się pierogi ruskie, schabowe czy inne babcine przysmaki w Paragwaju, gdzie kuchnia jest wielce zbliżona do kuchni hiszpańskiej furorę robi wołowina i soja. Tradycyjnymi i podstawowymi daniami w jadłospisie Paragwajczyków są m.in. parrillada, czyli kawałki mięsa opiekane nad ogniem, kleik kukurydziany, sopa paraguaya – chlebek kukurydziany z cebulką i serem, bori-bori, zupa z kurczaka z dodatkiem klusek kukurydzianych oraz chipa chlebek z manioku z jajkiem i serem. Sławna też jest Surubi, ryba z rzeki Parana, która podaje się na miliony sposobów, chorizos- paragwajskie kiełbaski Głównym napojem jest wspominana już wcześniej yerba mate, podawana i na ciepło i na zimno sączona przez słomkę. Z napojów alkoholowych na uwagę zasługę piwo podawane w butelkach- Bariera oraz wódka produkowana z trzciny cukrowej. Nie trudno się domyślić, iż podobieństwo do Hiszpan w przygotowywanym jedzeniu zawdzięcza się koloniom i mieszaniem kultur, które jak widać zdołały przetrwać po dziś dzień. Rzeki bogate w jadalne zwierzęta morskie, idealne warunki do uprawy i bogata szata roślinna sprawiają, iż Paragwaj sam w sobie jest rajem dla smakoszy, a każdy kto go odwiedza nie odmówi sobie skosztowania tutejszych specjałów.
Wodospady Iguazu
Nie wszystko co cieszy oczy zostało stworzone przez człowieka. Co gorsze, to co nie zostało przez niego stworzone ma w zwyczaju niszczyć. Jednak budzący zachwyt Wodospady Iguazu zdołały przetrwać. Nie leżą one wprawdzie na terenie Paragwaju, jednak ruszając ze stolicy łatwo do niego dotrzeć. Składa się z aż 275 wodospadów, które sięgają 72 metrów. Podziwiać je można zarówno ze strony brazylijskiej jak i argentyńskiej. Warte odwiedzenia są też parki leżące po obydwu stronach. Od strony Brazylii, można podejść bardzo blisko kaskad, tuż pod skalny próg, gdzie słyszeć można łoskot fal spadających na sam dół. Atrakcją jest również tak zwana Gardziel Diabła, najwyższy z wodospadów. Można do niego dotrzeć dzięki długiej kładce(czego nie poleca się tym z lękiem wysokości) tuż nad rwącymi wodami Iguazu. Siła z jaką spada woda sprawia, iż nad wodospadem unosi się wieczna mgiełka, a tuż nad nią w słoneczne dni można podziwiać piękna tęczę. By poznać całe piękno Iguazu trzeba na pewno poświęcić na jego zwiedzanie więcej niż jeden dzień. Zwiedzając parki dobrze wyposażone w infrastrukturę turystyczną, można spotkać wiele egzotycznych zwierząt. Jednym z nich jest ostronos, który jako jeden z nielicznych nie boi się ludzi, a tym bardziej wymaga od nich łakoci. Każdy czujący zapotrzebowanie adrenaliny wręcz marzy by podpłynąć tuż pod ścianę wodospadu czy wsiąść do helikoptera i zobacz ów cud natury z lotu ptaka.
Santa María de Fe, Most Przyjaźni & Nacunday
Santa Maria de Fe jest jedną z dzielnic Paragwaju. Była ośrodkiem misji jezuickich. Nie jest powszechnie znana, jednak mieszkańcy często polecają turystom jej odwiedzenie. Znajduje się tam specjalistyczne muzeum: Museo Diocesano de Santa Maria de Fe pełnym przepięknych katolickich figur i reliktów, które swym kunsztem zachwycają podróżników. Warto też wspomnieć o Moście Przyjaźni(Paragwaj-Brazylia) nazywany również Międzynarodowym Mostem Przyjaźni. Jest mostem drogowym na rzeką Parana, który łączy miasta Ciudad del Este w Paragwaju oraz Foz do Iguacu w Brazylii. Został skonstruowany w latach 1960-1965. mierzy długość ponad 550 metrów, a jego szerokość sięga 290 metrów. Jego projektantem był niejaki José Rodrigues Leite de Almeida. Następnym miejscem wartym poświecenia czasu są Wodospady Salto Nacunday. Lezą na terenie Parku Narodowego o tej samej nazwie, na rzece uwaga!- również o tej samej nazwie. Żeby jeszcze bardziej zamącić w Paragwaju istnieje wioska nazywająca się tak samo( zapewne jakiś fetysz). Pomimo podobnego nazewnictwa każdy z nich prezentuje inny rodzaj turystyki, czyli precyzując, w każdym z nich na podróżującego czeka inny wymiar atrakcji. Park Narodowy Nacunday prezentuje majestatyczny i piękny widok. Zajmuje on około 2000 hektarów i zlokalizowany jest około 90 km od Ciudad del Este. Z niego z kolei widok jest na rozbijające się kaskady wodospadu, nad którym często pojawia się przepiękna tęcza.
