Paragwaj jest krajem Ameryki Południowej, który nie ma dostępu do morza. Graniczy z Brazylią, Argentyną i Boliwią. Jest jednym z najgorętszych krajów tego kontynentu, ponieważ czasem masy powietrza równikowego podnoszą tu temperaturę do 35 stopni. Zimy, czerwiec do listopada są przyjemne, bowiem w granicach 19 stopni, a paragwajskie lato, czyli od grudnia do marca, temperatura wynosi około 20 stopni. Ze względu na temperaturę, jest to kraj bardzo przyjemny dla turystyki, jest ciepło, ale nie ma bardzo dużych upałów. Rzeki Parana, Pilcomayo i Paragwaj, na dużych swoich odcinkach wyznaczają granice państwa. Rzeka Paragwaj dzieli kraj na dwie części – wschodnia, wyżynną i zachodnią, równinną. Zdecydowana większość mieszkańców Paragwaju jest potomkami Indian, zamieszkujących kiedyś te tereny, z domieszką hiszpańskiej krwi. Językiem używanym na co dzień jest hiszpański i guarani. Jak w całej Ameryce Południowej, tak i tu bardzo dobrze jest rozwinięta hodowla bydła. Porośnięte bujna trawą pastwiska sprawiają, że wołowina z tego regionu należy do najsmaczniejszej na świecie. Hodowla bydła jest podstawą paragwajskiej gospodarki. Coraz lepiej rozwija się uprawa soi, bawełny i trzciny cukrowej. Poza tym, rolnictwo jest dość ubogie, kraj nie posiada złóż minerałów, surowców energetycznych. Ze względu na swoje walory turystyczne, Paragwaj może w niedługim czasie notować z tego tytułu całkiem dobre przychody.

Choć wodospady nie znajdują się na terytorium Paragwaju, ale stanowią jedną z atrakcji tego kraju. Uznane zostały za jeden z Siedmiu Nowych Cudów Natury, są dwa razy dłuższe i dwa razy wyższe niż wodospad Niagara. Znajdują się tuz przy Paragwaju, ale wchodzą w terytorium Brazylii i Argentyny. Z terytorium Paragwaju jest bardzo dobry dojazd w to miejsce, w związku z tym można ten cud świata przypisać również do tego kraju. Wodospady Iguazu składają się z 275 mniejszych, każdy z nich spada w 80-metrową przepaść. Huk spadającej wody jest tak wielki, że już w znacznej odległości od wodospadów nic nie słychać. Widok jest doskonały zarówno od strony brazylijskiej jak i argentyńskiej. Okolice wodospadu to parki narodowe – argentyński i brazylijski, prawdziwa dżungla, co stanowi dodatkową atrakcję dla turystów. Trzeba być przygotowanym, że jest to teren o bardzo dużej wilgotności ze względu na subtropikalny klimat, oraz na parę wodną unoszącą się nad wodospadem – w niektórych miejscach sięga ona aż 30 metrów wysokości. Argentyna oferuje turystom stanowiska do oglądania wodospadu z bliskiej odległości, Brazylia ma dla turystów atrakcje odmienne – przelot helikopterem nad zwałami wody, oraz połączenie pieszej wędrówki z pływaniem na kajakach lub raftingiem. Warto obejrzeć wodospad z dwóch stron, ponieważ widoki dają inną perspektywę.

Paragwaj to państwo, które położone jest niemal w centrum Ameryki Południowej. Oczywiście taka lokalizacja sprawia, że kraj ten nie posiada wielu walorów turystycznych. Przede wszystkim brak dostępu do morza sprawia, że nie powstały tu dotychczas duże centra turystyczne, w których znajdowałyby się luksusowe hotele, bogate zaplecze gastronomiczne i rozrywkowe. Jednak trzeba pamiętać o tym, że Paragwaj nie jest krajem całkowicie pozbawionym miejsc wartych obejrzenia. Wśród nich na szczególną uwagę zasługują położone w okolicach miejscowości Trynidad ruiny misji jezuickich. Są to zachowane w stosunkowo dobrym stanie pozostałości po budynkach, w których swoją działalność prowadził zakon jezuitów – pierwszych kolonizatorów i krzewicieli wiary katolickiej na tym terenie. Sam obiekt został już dawno wpisany na listę UNESCO, dzięki czemu nie tylko podlega prawnej ochronie, ale też przyciąga wielu zainteresowanych historią kolonizacji Ameryki Południowej turystów. W ruinach zauważyć można oczywiście pozostałości świątyni i zabudowań klasztornych. Oprócz tego zwiedzać można także ruiny zabudowań gospodarczych oraz budynków, w których mieścił się szpital czy przyklasztorna szkoła. Jest to miejsce szczególnie ciekawe, ponieważ stanowi pamiątkę po czasach, w których niejako kształtowała się współczesna kultura Paragwaju i innych krajów południowoamerykańskich.

Przebywając w Paragwaju wręcz nie wypada nie odwiedzić stolicy tego kraju, Asuncion. Znajduje się tu zresztą jedno z dwóch większych lotnisk tego kraju. Miasto zamieszkałe jest przez sześć milionów mieszkańców, już na pierwszy rzut oka widać, że istnieje tu zdecydowany podział na bogatych i biednych. Dobrze zachowane jest budownictwo kolonialne, można zobaczyć wiele pięknych, zadbanych willi – są zamieszkałe głównie przez obcokrajowców, ambasadorów, polityków. Rozległe, uporządkowane ogrody zachęcają do wejścia na teren posesji, jednak nic z tego – budynki są pod nadzorem ochrony. Można się godzinami włóczyć po mieście, chłonąc jego klimat. Na starej stacji kolejowej – a linie kolejowe są bardzo słabo rozwinięte w Paragwaju, można zwiedzić muzeum kolejnictwa. Chyba dla upamiętnienia faktu, że Paragwaj był pierwszym państwem na kontynencie Ameryki Południowej, w którym powstała linia kolejowa. Kiedyś, Asuncion nazywany był Matką wszystkich Miast, ponieważ miasto było ważnym podczas kolonizacji ośrodkiem handlowym. To tutaj, hiszpańscy kolonizatorzy założyli swoja osadę w XVI wieku. W Muzeum znajduje się między innymi znakomicie odrestaurowany wagon, niczym wyjęty ze słynnego Orient Expressu. W pobliżu Asuncion jest niewielka wioska Aregua, która jest znana z produkowanych z ceramiki ozdób. Obrazki, tabliczki, kolorowe, kiczowate, wesołe – typowe dla kultury tutejszych mieszkańców. Czasem, naprawdę warto zejść z głównych szlaków, aby poznać ciekawe okolice.

Według tych, którzy mieli okazję podróżować po Paragwaju, największa atrakcją tego kraju sa nie słynne ruiny misji jezuickich, które stanowią cel wielu wycieczek właśnie w ten rejon świata, ale puszcza Chaco. Widziana z góry, podczas lotu samolotem, przypomina niejako zielony dywan i zachwyca swoim pięknem. Oglądana niejako od wewnątrz, podczas spaceru, czy też raczej przedzierania się przez gęstwinę różnych roślin, często uznawana jest za zielone piekło. Mimo to często to właśnie puszcza Chaco staje się celem podróży obieżyświatów, którzy mają nadzieję, bardzo słuszną zresztą, że właśnie tutaj będą mogli odnaleźć nieskażony jeszcze działalnością człowieka kawałek świata. Trzeba jednak pamiętać o tym, że do zwiedzania takiej puszczy, która dla białego człowieka jest środowiskiem bardzo niebezpiecznym, należy się odpowiednio przygotować. Przede wszystkim warto zaopatrzyć się w niezbędny ekwipunek, w tym przede wszystkim przewiewną odzież i bardzo dobre buty. Ponadto trzeba pamiętać o tym, że w puszczy czekają na nieuważnego podróżnika setki niebezpieczeństw. Dlatego za każdym razem, gdy się do niej wchodzi, należy korzystać z pomocy miejscowego przewodnika, który doskonale wie, jak poruszać się w tym nieprzyjaznym środowisku i przede wszystkim, jak się nie zgubić w gęstwinie drzew i krzewów, które nawet ścięte maczetą szybko zarastają z powrotem.